Kura…

Jesteś nią całe dnie. Czasami tylko w weekendy. Niektóre z nas wyłącznie popołudniami, po pracy.

Raniutko kanapeczki do szkoły, butelki z wodą (jeszcze rok temu kompocik, ale na szczęście pokochali wodę). Wszystko razy 3 bo przedszkolak prowiantu nie nosi. Mężowi kanapki i sałatka (ach jak mnie chwali! robię codziennie inną). Potem tosty i pomidory na śniadanie „na teraz”, 5 kubków z kakao i kawą inką.

Budzenie…  Jak byli mali to problem z uśpieniem, teraz z budzeniem… Matce nie dogodzisz…

Zjedli… 5 minut do wyjścia: „mamo uprasujesz mi mundurek”? –Oczywiście kochanie. „-Mamo, znajdź mi książkę o bocianie, bo zapomniałem wczoraj” –„nie wiesz, gdzie moja karta obiadowa?” Bieg i bieg, o.k. krzyżyk na czoło, „paa mamo”, pojechali, towarzystwo wyprawione.

Zerkam w przedpokoju w lustro: na głowie pierza, ostry dziób, świdrujące oczka. Kura domowa.

Człapię po kawę i owsiankę. Zupę mam z wczoraj, kotlety odmrożę to z surówką zjedzą…Kochani, wszystko dla nich zrobię…Spoglądam na pokoje dzieci… Trochę im posprzątam, korona mi z głowy nie spadnie, gdy gatki z podłogi do prania im pozanoszę.. a i  ciasto jeszcze wstawię. Uff…  Należy mi się chwila odpoczynku.. Więc siadam do komputera, sprawdzę powiadomienia na facebooku, emaile, dziennik elektroniczny, o fajny tekst na blogu… Osz kurczę! Już trzeba jechać po maluchy, w drodze powrotnej zakupy, „mamooo kupisz mi lizaka”, „kup coś jeszcze to będą naklejki”.

Wieczorem,  już po drugiej trasie mama-taxi prowadzącej na treningi i zajęcia dodatkowe, wchłaniam resztki po dzieciach, właściwą kolację, sprzątanie, chwila przed monitorem (z tv już dawno zrezygnowaliśmy).  Odrabianie pracy domowej, nad jednymi wiszę, do innych tylko krzyknę: zrobione lekcje?

A potem bunt! Koniec z tym praniem, gotowaniem, garami w zlewie, ruszyliby się i mi pomogli!

STOP!
Czemu się kobieto buntujesz? Kochasz dzieci?  To dla nich spełniasz te zachcianki, dla nich robisz –ZA Nich?? Jeśli do tej pory nie sygnalizowałaś swojego zmęczenia, czemu mieliby się sami domyśleć, że potrzebujesz wsparcia w pracach domowych?

Może wystarczyłaby krótka rozmowa, że dom jest wspólny. Tu nie „pomagamy mamusi”, lecz razem tak robimy, by było czysto i przyjemnie by chciało się wracać z pracy i domu, sprzątamy u siebie w pokoju ale też w częściach wspólnych.

Przypomnij sobie jakie masz pasje. Albo jakie miałaś kiedyś? Rysowałaś, lubiłaś tańczyć, słuchać jazzu (wiesz, ja przez 8 lat słuchałam tylko piosenek dla dzieci), spacerować, śpiewać?

Bez chwili dla siebie kura domowa może zacząć dziobać.
Więc lepiej zapisz się do chóru, kup kredki (nie pożyczaj dzieciom!) czy  cokolwiek. Ja na początek po moim „stop” zrobiłam „święty czas kawy” – poprosiłam, by mi nie przeszkadzać, nic do mnie nie mówić, podczas gdy piję kawę i czytam (i zakaz krytyki, że nie czyta się przy jedzeniu i piciu!;))
KONIEC!
To jest ostatni raz gdy piszę i mówię o kurze domowej. Od dzisiaj używamy tylko Home Manager.
Jesteś mistrzynią logistyki domowej. Kobietą ogarniającą. Wystarczająco dobrą mamą.

Zadbaj o siebie, swój organizm, piękno wokół i spokój serca. Będę Ci kibicować. Pięknego dnia!